Wojciech Sobolewski (1966) jest socjologiem, filozofem, w latach osiemdziesiątych przywódcą Warszawskiej Pomarańczowej Alternatywy. Sobolewski współorganizował wszystkie “pomarańczowe” happeningi w Warszawie, współpracował też z Niezależnym Zrzeszeniem Studentów, choć nigdy nie został członkiem tej organizacji.
Do czasu podjęcia studiów Sobolewski nie angażował się w działalność polityczną. Dopiero podczas studiów socjologicznych na Uniwersytecie Warszawskim zaczął wykonywać drobne prace graficzne dla Niezależnego Zrzeszenia Studentów: projekty i ilustracje gazetek, ulotek, plakatów. Gdy jesienią 1987 roku do Warszawy zaczęły docierać wiadomości o wrocławskich happeningach Pomarańczowej Alternatywy, Sobolewski wraz z Krzysztofem Płaską i Rafałem Szymczakiem zorganizowali 29 listopada 1987 roku mecz piłkarski, w którym naprzeciwko siebie stanęły drużyny KS Nędza i FC Dobrobyt. W trakcie happeningu przeprowadzono referendum z pytaniem: “Czy jesteś za srogą zimą, nawet gdyby miała ona trwać dwa, trzy lata?”. Zabawa została przerwana interwencją milicji. Następne happeningi odbyły się w 1988 roku. 27 kwietnia przeprowadzono „Stosunkowo Wielkie Manewry AntyMON-SB”, polegające na bitwie wykonanych z tektury czołgów, które nałożyli na siebie uczestnicy happeningu. Akcja była protestem przeciwko obowiązkowemu studium wojskowemu na uniwersytecie.
Wkrótce twórcy happeningów z Warszawy i Wrocławia postanowili skoordynować swoje działania i 1 czerwca przeprowadzili w obu miastach happening „Rewolucja krasnali”. Niedługo później w Warszawie nastąpił podział: Szymczak i Płaska stworzyli grupę Paragraf 22, zaś Sobolewski zaczął organizować happeningi pod szyldem Warszawskiej Pomarańczowej Alternatywy. Sobolewski uznał, że warunkiem powodzenia happeningu musi być czynny udział publiczności oraz interwencje milicji, bez których wydarzenia tracą dynamikę. Świetnym przykładem realizacji tych założeń był happening „Pollock Potrafi” 24 lutego 1989 roku, podczas którego uczestnicy spontanicznie malowali chodniki, ściany, latarnie i witryny sklepowe w Pasażu Śródmiejskim (obecnie Pasażu Wiecha). Warszawskie happeningi cechowały się również fantazyjnymi przebraniami (np. jeden z uczestników „Rew-Rewii Soc-Mody” 6 listopada 1988 roku przebrał się za Pałac Kultury i Nauki) oraz parodiami oficjalnej nowomowy i symboliki. Sytuacja „Pomarańczowych” w Warszawie była stosunkowo bardziej komfortowa niż grup z Łodzi i Wrocławia, ponieważ w stolicy Pomarańczowa Alternatywa korzystała z funduszy Komitetu Kultury Niezależnej. Było to powodem napięć wewnątrz ruchu.
7 października 1989 roku Sobolewski ogłosił koniec Warszawskiej Pomarańczowej Alternatywy z powodu słabnącego zainteresowania społecznego i brak reakcji służb porządkowych. W 1995 roku Sobolewski obronił na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pracę magisterską „CEDRO. Słownik Wyrazów Nieobcych Warszawskiej Pomarańczowej Alternatywie poświęcony”, w której opisał stołeczne happeningi.
