aktywność religijna alternatywne formy edukacji
alternatywne style życia i bunt codzienności
awangarda, neo-awangarda
cenzura dysydenci partyjni
emigracja/wygnanie
film inwigilacja
krytyka naukowa kultura ludowa
kultura młodzieżowa
kultura popularna kultura undergroundowa
literatura i krytyka literacka muzyka nauka krytyczna
niezależne dziennikarstwo ochrona środowiska
ofiary prześladowań autorytarnego/totalitarnego reżimu
opozycja demokratyczna
publikacje podziemne
ruch kobiecy
ruchy broniące mniejszości
ruchy broniące praw człowieka
ruchy etniczne ruchy filozoficzne/ideowe ruchy narodowościowe
ruchy pokojowe ruchy społeczne
ruchy studenckie sztuka medialna
sztuki piękne
sztuki wizualne
teatr i Sztuki Performatywne
wolność sumienia
artefakty
dokumenty prawne i/lub finansowe elementy sztuki użytkowej
film
fotografie
grafika
inne inne obiekty artystyczne literatura podziemna
meble
nagrania dźwiękowe
nagrania muzyczne
nagrania video
obrazy
odzież pamiątki
publikacje
rysunki i karykatury
rzeźby rękopisy wyposażenie techniczne
Gigantyczne archiwum 170000 fotografii stanowiących unikatowy zapis życia codziennego, gospodarczego, politycznego, sportowego i kulturalnego w Polskiej Republice Ludowej drugiej połowy lat 50. i lat 60. Są one dorobkiem życia fotografa Eustachego Kossakowskiego. Na zbiór składają się fotoreportaże prasowe tworzone we współpracy z pismami społeczno-kulturalnymi oficjalnego obiegu, dokumentacja życia artystycznego, w tym wystaw, happeningów, environments, instalacji i spektakli teatralnych, ale także życia towarzyskiego artystów; wreszcie serie fotografii konceptualnej, którymi Kossakowski zdobył uznanie jako artysta w latach 70. na emigracji we Francji.
Kultura Zrzuty była wyjątkowym fenomenem na mapie polskiej kultury lat osiemdziesiątych. Nieformalna wspólnota łączyła artystów radykalnych, krytycznych, progresywnych, reprezentujących różne pokolenia: z jednej strony debiutujących jeszcze w latach sześćdziesiątych, byłych członków grupy Zero-61 i Warsztatu Formy Filmowej, z drugiej – młodszych, zrywających z konceptualizmem i etosem awangardy buntowników. Nihilistyczny, anarchizujący, neo-dadaistyczny krąg Kultury Zrzuty odcinał się zarówno od sztuki oficjalnej, jak i od sztuki „przykościelnej”, tworzonej przez artystów identyfikujących się z opozycją polityczną. Kolekcja Kultury Zrzuty przybliża sylwetki artystów, ich prace, manifesty i teksty, dokumentację wystaw i performansów.
Artyści i środowiska zaangażowane w polską sztukę performance na wiele sposobów krytycznie odnosili się do władzy Polskiej Republiki Ludowej. Te same osoby i grupy bywały częścią tak zwanego „drugiego obiegu” wydawniczego i wystawienniczego, działającego niezależnie od państwowych instytucji i bez publicznego wsparcia. Same działania performerów miały zwykle duży ładunek krytyczny skierowany przeciwko autorytarnym praktykom władzy ludowej, ale także przeciwko patriarchalnym i hierarchicznym aspektom polskiej kultury. Archiwum Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie prezentuje historię polskiej sztuki performans. Na atrakcyjnym portalu internetowym udostępnia rejestracje fotograficzne i video działań artystycznych wraz kuratorskim komentarzem. Prowadzi także działalność badawczą i popularyzatorską oraz opracowuje elementy wystawy stałej Muzeum.
Projekt dokumentacyjno-badawczy Archiwum Teatru Alternatywnego, zainicjowany przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego przy wsparciu Fundacji Ośrodka KARTA, ma na celu zgromadzenie w jednym miejscu możliwie najpełniejszego zbioru akt, dokumentów, wydawnictw, zdjęć, nagrań video i audio oraz wycinków prasowych, dotyczących alternatywnego ruchu teatralnego w Polsce lat 70. i 80. Celem projektu jest także zabezpieczenie gromadzonych materiałów przed technicznym zniszczeniem, opisanie oraz udostępnianie materiału źródłowego także w Internecie, poprzez przeniesienie części zbiorów z nośnika tradycyjnego (rękopis, maszynopis, druk) czy analogowego (taśma i kaseta magnetofonowa) na nośnik cyfrowy.
Archiwum Teatru Studio i Pracownia Jerzego Grzegorzewskiego zawierają wszelkie materiały wytworzone przez zespół teatralny od roku 1972 do dziś [materiały sprzed 1972 są zdeponowane w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie]. Kolekcja jest unikalnym w skali kraju świadectwem funkcjonowania placówki teatralnej w latach 70. I 80., starającej się zachować niezależność artystyczną i polityczną w czasie dużych podziałów w polskiej kulturze. Szczególnie okres lat 80., kiedy teatrem kierował Jerzy Grzegorzewski, jest ciekawie udokumentowany. Każdy z wystawianych w teatrze spektakli ma swoją własną teczkę, w której dzięki różnym wersjom scenariuszy, notatkom zespołu teatralnego oraz nagraniom dźwiękowym i audiowizualnym widać, jak wyglądała praca nad wystawianiem polskich i zagranicznych sztuk w stanie wojennym i w czasach przełomu politycznego.