Gdy tylko przyszedł na świat syn Zofii Kulik i Przemysława Kwieka, artyści zaczęli „używać go” w swoich artystycznych eksperymentach.
Na ponad 900 fotografiach z lat 1972-1974 niemowle zestawiane jest w przestrzenno-wizualne układy z przedmiotami codziennego użytku, najczęściej w prywatnym mieszkaniu artystów.
Raz leży w brytfannie otoczony szlaczkiem ze sztućców. Innym razem siedzi w metalowym wiadrze w zlewie lub z zaciekawieniem wygląda z muszli klozetowej. Artyści układają wokół niego kręgi i wzory z cebuli, brył lodu lub aktualnych lektur (na pierwszym planie Dociekania filozoficzne Wittgensteina).
W aranżacjach często przewija się symbol komunistycznego państwa: czerwony sztandar. W kadrze dostrzec możemy również materialne ubóstwo wystroju i sprzętów, biedę PRL, zintensyfikowaną przez niedostatek materialny artystów-chałturników.
Pisząc o „użyciu swego dziecka w sztuce” Kwiek i Kulik dawali znać, że są świadomi kontrowersyjności wykorzystania niemowlęcia jako rekwizytu czy też komponentu dzieła. Robili to, jak zauważył współczesny komentator, „równie metodycznie, co przedmiotowo”.
Układy na zdjęciach nie są przypadkowe. Zainspirowani wykładami akademickimi, artyści pragnęli przełożyć „operacje matematyczno-logiczne” na działania wizualne, odkryć sposoby przeprowadzania analogicznych działań we własnej dyscyplinie.
Ukazanie biedy prywatnego życia codziennego interpretowano także jako związane z „ideologicznymi rozterkami Kwieka i Kulik, którzy mając lewicowe poglądy są zbyt radykalni dla konformistycznego aparatu partyjnego.” Cały zaś projekt, jako próbę „przełożenia na język sztuki własnego doświadczenia zarówno bycia rodzicami, jak i skrępowanymi biurokracją, zdanymi na łaskę ludowej władzy artystami.” (Adam Mazur).
Źródła:
KwieKulik. Zofia Kulik & Przemysław Kwiek, red. Łukasz Ronduda, Georg Schöllhammer, Warszawa/Wrocław/Wiedeń 2012.
Mazur Adam, Kwiekulik, „Działania z Dobromierzem” 1972-1974, Culture.pl, 2015, http://culture.pl/pl/dzielo/kwiekulik-dzialania-z-dobromierzem-1972-1974
