Członkowie Teatru Ósmego Dnia już w latach siedemdziesiątych bardzo jasno wyrażali swoje poglądy polityczne a ich zaangażowanie w działalność Komitetu Obrony Robotników od 1976 tylko potwierdziło krytyczne spojrzenie Ósemek na rzeczywistość społeczną. Z tego powodu władze, szczególnie Ministerstwo Kultury i Sztuki utrudniało Ósemkom działalność artystyczną. Zakazy występów, wymawianie umów na wynajem sali, blokowanie informacji o sukcesach zagranicznych teatru czy odmowy wydania paszportu regularnie spotykały członków tego kolektywu teatralnego. Zbiór pism i listów między Teatrem Ósmego Dnia a Ministerstwem Kultury i Sztuki oraz władzami Poznania jest niezwykłym świadectwem negocjowania pozycji sztuki niezależnej w PRL-owskim obiegu kultury.
