Aniela Mieczysławska Raczyńska zaczęła współpracę z Instytutem Literackim Jerzego Giedroycia w latach 40. Znali się jednak z wcześniejszych czasów – w momencie wybuchu wojny Aniela wraz z mężem Witoldem Friedmanem Mieczysławskim, polskim dyplomatą, przebywała w Bukareszcie, gdzie Giedroyć pracował jako sekretarz w Polskiej Ambasadzie w Rumunii. W czasie swojego pobytu w Nowym Jorku, Mieczysławska organizowała zbiórki na wsparcie publikacji Giedroycia i miesięcznika Kultura. Kolekcja zawiera 7 folderów i setki listów Mieczysławskiej i Giedroycia z lat 1957-1992. Korespondencja ukazuje kontakty, współpracę i animozje pomiędzy środowiskami emigracyjnymi w Anglii, USA i Francji, a także stanowi dowód na rozbieżność poglądów pomiędzy środowiskiem skupionym wokół Giedroycia a londyńską Polonią, skupioną wokół Rządu na Uchodźstwie. Kością niezgody były związki z Polską Rzeczpospolitą Ludową. Podczas gdy Giedroyć konsekwentnie budował mosty pomiędzy diasporą i państwem, biorąc pod uwagę zmiany polityczne, trendy kulturowe oraz dorobek literatury i filozofii w kraju – londyńska emigracja przedstawiała siebie jako jedynych strażników polskich tradycji politycznych i kulturowych oraz tożsamości narodowej. Korespondencja dokumentuje stopniowe przyłączanie się Anieli Mieczysławskiej Raczyńskiej do „obozu londyńskiego” i rosnące rozczarowanie Jerzego Giedroycia brytyjską Polonią. Daje też fascynujący wgląd w szczegóły życia towarzyskiego polskich politycznych i kulturalnych elit na emigracji.