Polski fotograf reportażysta i autor serii fotografii konceptualnej. Wizualny kronikarz życia codziennego, gospodarczego i kulturalnego Polskiej Republiki Ludowej późnych lat 50. i 60. Fotograf życia artystycznego awangardy lat 60., członek środowiska artystycznego skupionego wokół Galerii Foksal.
Pochodził z rodziny szlacheckiej, noszącej niegdyś tytuł hrabiowski. Był synem Jana Kossakowskiego, chirurga dziecięcego, amatorsko uprawiającego fotografię. W czasie II Wojny Światowej brał działał w konspiracji.
Skończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie zaproponowano mu asystenturę. Wybrał jednak profesję fotografa.
Od 1957 roku podjął współpracę ze społeczno-kulturalnymi magazynami ilustrowanymi takimi jak „Polska”, „Ty i Ja”, „Zwierciadło”, „Stolica”. Choć były to pisma w oficjalnym obiegu i pokazywały zdecydowanie pozytywny obraz PRL, jednocześnie prezentowały czytelnikom najciekawsze zjawiska życia naukowego i kulturalnego tamtych lat, w tym ledwie tolerowane przez władze.
W 1966 roku nawiązał współpracę z warszawską awangardową Galerią Foksal zajmującą się przede wszystkim sztuką konceptualną oraz efemeryczną sztuką zdarzeń. Fotografował jej wystawy, happeningi, environments, instalacje, ale także życie toczące się wokół nich towarzyskie i prywatne artystów.
Nawiązał współpracę z najbardziej uznanymi dziś artystami tego okresu, takimi jak Tadeusz Kantor czy Edward Krasiński.
Fotografował również wydarzenia odbywające się w innych środowiskach awangardy lat 60. w Polsce: Teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora, teatru Jerzego Grotowskiego, w Galerii Krzywe Koło czy w Galerii Krzysztofory.
Rozłam w środowisku, a także atmosfera polityczna w kraju, spowodowały, że w 1970 roku, Kossakowski zdecydował się na emigrację do Francji.
Pracował m. in. w Muzeum Sztuk Dekoracyjnych w Paryżu i Centrum Pompidou, współpracował z francuskimi czasopismami i wydawnictwami.
Zaczął uprawiać fotografię konceptualną. Zdobył uznanie cyklem 6 metrów przed Paryżem (1970-1971), na którym widnieją tablice drogowych z napisem „Paris”, na drogach dojazdowych do francuskiej stolicy, wraz z ich podmiejskim otoczeniem.
Innym znanym cyklem były zdjęcia plam świetlnych tworzonych przez witraże we wnętrzu gotyckiej katedry w Chartres – Światła Chartres (1983-1990).
Źródła:
Dobosz Andrzej, Eustachy Kossakowski (1925-2001), nekrolog, „Tygodnik Powszechny” 2001 nr 49, s. 15.
Wierzbicka Anna, Eustachy Kossakowski. Fotograf, „Biuletyn Historii Sztuki” 2004, nr 3/4, s. 412-413.
Polit Paweł (red.), Edward Krasiński. Elementarz ABC, Bunkier Sztuki, Kraków 2008.
Sienkiewicz Karol, Eustachy Kossakowski, profil na portalu Culture.pl 2009, http://culture.pl/pl/tworca/eustachy-kossakowski
