W 1972 roku Przemysław Kwiek i Zofia Kulik zamieszkali razem na warszawskiej Pradze, w sąsiedztwie znanych punktów dzielnicy: ulicy Targowej, Dworca Wileńskiego i Bazaru Różyckiego. Było to duże mieszkanie należące do rodziny Kwieka od pokoleń. W oddzielonej części, jednak ze wspólną kuchnią i łazienką, mieszkała wciąż matka i czworo rodzeństwa artysty. W tym prywatnym mieszkaniu, w jednym z dwóch pokojów, Kwiek i Kulik założyli Pracownię Działań, Dokumentacji i Upowszechniania (PDDiU). Była to zarazem ich pracownia, archiwum, jak i miejsce prezentacji wystaw, najczęściej zaś pokazów slajdów z omówieniem dla zaproszonych gości, z kraju i zagranicy. Książka podsumowująca działalność KwieKulik tak rozwija nazwę Pracowni:
„Trzy człony nazwy PDDiU charakteryzują metodę pracy duetu KwieKulik. Działania — przekształcenia materiałowo-przestrzenne i zachowania kontestacyjne były nierozerwalnie połączone z ich rejestracją, Dokumentowaniem. KwieKulik metodycznie dokumentowali działalność własną oraz efemeryczną sztukę innych artystów. Następny etap, czyli
Upowszechnianie, obejmował autorskie prezentacje polegające na reżyserowaniu wyboru z gromadzonej dokumentacji — artyści każdorazowo tworzyli scenariusz projekcji.”
Wiele lat później PDDiU zmieni nazwę na Archiwum KwieKulik.
