W 1983 roku Erazm Ciołek fotografował pogrzeb Grzegorza Przemyka, 19-letniego syna Barbary Sadowskiej, poetki i aktywnej opozycjonistki. Przemyk został zatrzymany i pobity na śmierć przez milicję w Warszawie w maju 1983 roku. Reżim starał się ukryć zbrodnię, aresztując i skazując na więzienie sanitariuszy medycznych, którzy transportowali umierającego Przemyka z jego domu do szpitala. Po 1989 roku podjęto kilka nieudanych prób wyjaśnienia morderstwa. Barbara Sadowska zmarła w 1986 roku, a jej przyjaciel, ksiądz Jerzy Popiełuszko został zabity przez służbę bezpieczeństwa w 1984 roku.
Na pogrzeb Przemyka przybyły dziesiątki tysięcy osób, co prawdopodobnie było największą publiczną demonstracją w okresie stanu wojennego, który obowiązywał do 22 lipca 1983.
Zdjęcia Ciołka ukazują skalę dramatu i reakcję społeczeństwa na tragiczną śmierć Przemyka. Fotografia Barbary Sadowskiej, pocieszanej przez księdza Popiełuszkę wciąż pozostaje jednym z najbardziej poruszających obrazów z okresu stanu wojennego w Polsce. Zdjęcia Ciołka z pogrzebu Przemyka zostały pokazane w formie wystawy w 12 kościołach. W późniejszym czasie były publikowane w kolejnych albumach z pracami Erazma Ciołka.