Badacz kultury, kurator i kierownik Archiwów Artystów Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. 

Studiował teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Na początku lat 80-tych otarł się o środowiska hippisowskie, jednak interesuje się bardziej muzyką punk i Nowej Fali.

W 1991 roku wyjechał z Polski, mieszkał w Sztokholmie i w Hamburgu. Gdy wrócił w drugiej połowie dekady, zauważył, że w sklepach muzycznych nie można kupić płyt punkowych zespołów, które śledził we wczesnej młodości, a których nagrania miał tylko na nagranych amatorsko kasetach.

„Okazało się, że te płyty nie wyszły. – mówi – To był taki czas, że ludzie się pozbywali kaset, szpul, papierów. I gdzieś obudziła się we mnie taka świadomość, by pewne rzeczy próbować ocalić przed zniszczeniem.”

Tak zaczęło powstawać „Archiwum Trasa W-Z” poświęcone polskiej kulturze popularnej lat 1956-1989. Składa się na nie obecnie około 700 godzin muzyki, w tym wiele unikatowych nagrań, również pochodzących z legendarnego festiwalu w Jarocinie. Jarosz jest twórcą Archiwum, jego kuratorem i wydawcą kilku płyt opartych o te zbiory. Dopiero po kilku latach prywatnego rozwijania kolekcji, nazwał ją, sformułował zasady postępowania z materiałem oraz określił, co chciałby z nim w przyszłości robić. W skład Archiwum weszła prywatna kolekcja Waltera Chełstowskiego – pomysłodawcy i organizatora festiwalu w Jarocinie, który w latach 80 był kluczowym cyklicznym wydarzeniem dla polskiej kultury punkowej i muzyki rockowej w ogóle.

Jarosz jest współautorem koncepcji multimedialnej wystawy stałej w Spichlerzu Polskiego Rocka w Jarocinie – muzeum poświęconego historii festiwalu w Jarocinie i historii polskiego rocka.

Reżyser i scenarzysta filmu „Buntownicy i kontestatorzy” (wspólnie z Kacprem Sawickim, 2002). Autor publikacji i wystaw o polskiej muzyce i sztuce lat 80, m.in. książki „Generacja”, wspólnie z fotografem Michałem Wasążnikiem (2010).

W Muzeum Sztuki Nowoczesnej zaczął pracować w 2014 roku.