Teoretyk sztuki, malarz i fotograf. Fotografii i malarstwa uczył się samodzielnie w czasie II wojny światowej. Był więźniem obozu koncentracyjnego w Auschwitz i w Mauthausen,gdzie organizował krótkie artystyczne pokazy. Aktywne życie artystyczne rozpoczął po drugiej wojnie światowej. W latach 1947-1949 był członkiem Klubu Młodych Artystów i Naukowców, a od 1952 roku przez 19 lat redagował magazyn „FOTOGRAFIA". Oprócz malarstwa zajmował się fotografiką; jego serie fotograficzne z lat 1959-1968 - uważane są za wydarzenie wśród polskich cykli fotograficznych. Był założycielem wrocławskiej galerii "Permafo", jednego z centrów polskiego konceptualizmu. W 1982 wyjechał na stałe do Francji. Współorganizator Wystawy Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948 roku. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików.
W 1949 roku podczas spotkania w Nieborowie organizowanego przez Ministerstwo Kultury i Sztuki, Dłubak ostro skrytykował socrealizm jako doktrynę w sztuce. Starał się przekonać decydentów do większej otwartości na sztukę eksperymentalną, która według niego była równie wartościowa i potencjalnie prowadząca do rozwoju twórczości w krajach socjalistycznych. Twarde stanowisko władz wobec nowości w sztuce, na tyle sfrustrowało i zniechęciło Dłubaka - wcześniej osobę sprzyjającą socjalistycznym zmianom w społeczeństwie i polityce - że zdecydował się on wycofać z życia publicznego na kilka kolejnych lat. Powrócił do publicznej działalności artystycznej dopiero po tzw. odwilży (1953-56).
W 1955 roku założył Grupę 55, a w latach 70. wraz z Adamem Lachowiczem i Natalią LL Grupę Permafo. Związany był z warszawskimi galeriami Krzywe Koło, Współczesna, Foksal i Remont, a później również z wrocławskimi Permafo i Seminarium-Foto-Medium-Art. Współzałożyciel Małej Galerii PSP-ZPAF w Warszawie gdzie często wystawiał swoje prace. W powojennej fotografii polskiej o awangardowym i nowoczesnym obliczu Dłubak jest wciąż artystą o ogromnym autorytecie, kształtującym wiele pokoleń artystycznych od końca lat 50. do chwili obecnej. Jego prace znajdują się we wszystkich ważniejszych muzeach polskich.
