Notacje filmowe są nagrywane i archiwizowane w Europejskim Centrum Solidarności (ECS) w Gdańsku od 2008 roku. Kolekcja składa się z bezpośrednich świadectw założycieli i liderów „Solidarności”, działaczy opozycji demokratycznej i twórców kultury niezależnej w socjalistycznej Polsce lat 70. i 80. Wywiady mają charakter biograficzny, w związku z czym rozmówcy opowiadają nie tylko o historycznych przemianach, których doświadczyli, ale także o problemach życia codziennego w socjalizmie. Obecnie na kolekcję składa się ponad 1100 notacji, ale ECS wciąż nagrywa nowe wywiady w różnych miastach Polski oraz za granicą.
Idea nagrywania i gromadzenia notacji filmowych jest związana z misją ECS, którą stanowi podtrzymanie pamięci o polskim ruchu demokratycznym. Wywiady są jednak nagrywane również z twórcami kultury: filmowcami, pisarzami, malarzami, grafikami, fotografami itd. Celem notacji jest zachowanie punktu widzenia uczestników wydarzeń, prowadzących do przemian demokratycznych. Bezpośrednia motywacja do rozpoczęcia projektu notacji wynikała także ze świadomości, że nieubłagany upływ czasu coraz częściej uniemożliwia dotarcie do bezpośredniego opisu wydarzeń z lat 70. i 80. – co okazało się niezwykle prawdą wraz z odejściem niektórych narratorów w ostatnich latach.
Notacje filmowe ECS są nierozerwalnie związane z osobą Anny Marii Mydlarskiej – filmowcem, tłumaczką, dokumentalistką i współpracowniczką „Solidarności” od 1981 roku. Od momentu utworzenia Działu Dokumentacji Filmowej w ECS w 2008 Mydlarska nieprzerwanie pełni funkcję jego Kierownika. To jej pomysłem było skoncentrowanie się na aspekcie biograficznym w czasie wywiadów, co sprawiło, że notacje oferują znacznie więcej niż tylko wgląd w początki „Solidarności” i sposoby walki z socjalizmem. Narratorzy opowiadają również o swoich ówczesnych problemach, porażkach, marzeniach i nadziejach.
Wywiady z działaczami politycznymi oraz społecznymi oferują żywe i czasem bardzo emocjonalne opisy nielegalnych akcji, tajnych spotkań, prześladowań i aresztowań. Narratorzy opisują strach w czasie akcji podziemnych czy euforię po każdym małym zwycięstwie nad ustrojem socjalistycznym. Opisują, co „Solidarność” znaczyła dla nich i jakie relacje łączyły ich z pozostałymi członkami opozycji. Aktywność opozycyjna może być również wyczytana z wywiadów z twórcami kultury i intelektualistami. W latach 80. to oni stali się źródłem kłopotów dla władzy, ponieważ większość dzieł kultury stała się politycznie zaangażowana – szczególnie w czasie stanu wojennego. W notacjach twórcy opowiadają o ucisku i ograniczeniach oraz o organizacji nielegalnych wystaw (w kościołach i prywatnych mieszkaniach), publikacji czy odczytów.
Część z notacji można oglądać na wystawie stałej w Muzeum Europejskiego Centrum Solidarności. Instytucja jest również chętna do dzielenia się swoimi zasobami, które są wykorzystywane przez inne instytucje kultury, badaczy, dziennikarzy, animatorów i nauczycieli. Zawartość kolekcji stała się podstawą licznych dokumentów i filmów wyświetlanych w polskiej telewizji oraz na międzynarodowych festiwalach filmowych. Mediateka ECS-u dysponuje doskonale wyposażonymi salami projekcyjnymi, z których korzystają naukowcy w czasie kwerend czy grupy szkolne w ramach projektów edukacyjnych. Ponadto, wiele notacji jest dostępnych on-line w serwisie YouTube.
